Natuurlijk is het een gedenkwaardig moment: vanmorgen werd de eerste prik gezet in de bovenarm van Sanna. Of Senna. Dat is maar net aan wie je het vraagt. Op dit belangrijke moment blijken er in de afstemming toch wat dingen mis te zijn gegaan. Zo kaapte de eerste spreker het merendeel van de speech van zijn opvolger (niet op elkaar afgestemd) en is er ook niet goed afgestemd over de naam van de eerste ‘prikpatiënt’.
Een dag eerder was er een Kamerdebat. Wat worden sommige mensen hard aangevallen. Het is niet mijn stijl. Ik heb vooral bewondering voor de verantwoordelijken. Er is keihard gewerkt om dit allemaal te bereiken. En natuurlijk kunnen er dingen beter, zeker achteraf. Maar ik vind dat er vooral eens een compliment uitgedeeld mag worden. Dank voor het harde werken. Dank voor alles wat jullie wel gedaan hebben voor de Nederlandse bevolking.
En ondertussen ben ik weer vooruit gaan kijken. Ik verlang vooral naar een flinke knuffel. Met mijn moeder. Ik voelde het op nieuwjaarsdag toen we traditiegetrouw bij mijn ouders op bezoek gingen. Gelukkig Nieuwjaar op anderhalve meter afstand voelt nog niet als ultiem gelukkig, maar met de beelden van de prikken nog op mijn netvlies weet ik dat het moment in aantocht is dat het weer kan. En mag.
Mijn prik laat nog even op zich wachten. Hoe lang? Geen idee. Een paar maanden… Maar aan het begin van het nieuwe jaar worden mijn plannen er al wel door beïnvloed. Ik durf weer te denken aan uitjes. Aan vakantie. Aan een pilsje drinken in de kroeg. Gezellig eten met vrienden en misschien zelfs een concertje… 100 plannen, 1000 dromen. Maar ik ga er weer voor!
Via deze weg wens ik iedereen een heel gelukkig en gezond 2021. En vooral heel veel gezelligheid. En knuffels… Met iedereen die je lief is.