Ik keek er al anderhalf jaar naar uit: de oproep voor de vaccinatie. En nu is het zo ver: 1971 mag zich melden voor het maken van vaccinatie-afspraak. Iemand stuurt mij het goede nieuws door en ik kan niet wachten… direct ga ik naar de website voor het maken van de afspraak. Vriendelijk wordt verzocht niet te bellen, dus dat doe ik dan ook niet.
Eerst een paar vragen beantwoorden. Kinderspel. Of ik een verwijzing heb, of ik al corona heb gehad, of ik onder behandeling ben of in quarantaine zit… overal is het antwoord hetzelfde. Ze weten meer vragen te stellen dan dat ik van tevoren had kunnen denken, en dat maakt de ervaring alleen maar groter. Schijnbaar heb ik alle vragen goed beantwoord en ik mag door naar het volgende station: inloggen met DigiD.
Na het inloggen komt de volgende vraag: wat is uw postcode. Logisch. Ik kan het vaccinatiecentrum net niet zien uit m’n slaapkamerraam, maar het is wel handig als ze me daarheen sturen en niet naar een centrum 10 kilometer verderop. Dus ik vul netjes de eerste vier cijfers van m’n postcode in….
Ik mag kiezen uit drie tijdstippen. Aardig. En drie bijbehorende locaties… allemaal ongeveer 35 kilometer hier vandaag. Huh? Misschien heb ik een foutje gemaakt bij het invoeren van mijn postcode. Ik doe een nieuwe poging. Ik krijg drie nieuwe tijden. Maar op dezelfde ver gelegen locaties. Zal ik dan toch bellen? Nee… dat willen ze niet. Ze willen liever veel verkeer op de weg. Opeens snap ik waarom het zo druk is op de weg. Iedereen rijdt zich suf om bij zijn priklocatie te komen. Ik maak de afspraak… Over twee weken in Apeldoorn. Ik ken er veel mensen, dus misschien combineer ik de afspraak wel met een bezoekje aan een goede vriend of vriendin.
De volgende dag krijg ik een berichtje van een vriend: of ik even wat voor hem wil printen. Tuurlijk! Het blijkt een vragenlijst te zijn voor de corona-prik. Huh? Maar je bent een jaar jonger… en je krijgt hem thuisgestuurd… Wat is er aan de hand? “Ik mag al hier in het dorp, maar ik heb de oproep per post nog niet ontvangen”, weet hij me te vertellen. Na een beetje doorvragen blijkt het dat hij gebeld heeft. En dat geeft schijnbaar een beter resultaat. A. sneller en B. dichterbij. Ik ben verbaasd… Maar over anderhalve week ga ik lekker op bezoek in Apeldoorn!