De Paasdagen voorbij, thuiswerken week 5 begint…
Het is even na 7 uur als de wekker gaat. Even wennen na een paar dagen niks doen. Zoals gebruikelijk lees ik snel de nieuwskoppen van de afgelopen uren en start vervolgens mijn route naar de werkkamer. Nog wel een beetje onwennig na een weekend. Het lijkt wel maandag.
Op mijn bureau ligt een briefje met klusjes die de komende dag mijn agenda zullen opvullen. Ik heb ze het afgelopen weekend verzameld, meestal door een spontane ingeving (oh ja, dat ook nog…). Als ik het nog eens nalees denk ik dat ik er met gemak een dag mee kan vullen, maar de agenda voor vandaag zit al behoorlijk vol. Het lijkt wel dinsdag.
Vandaag heb ik een nieuwe ervaring: een virtuele lunch :-). Om 12 uur schuiven “collega’s” aan en vertellen over de ervaringen in eigen omgeving. Een collega schittert door afwezigheid: alles liep in de soep. Een andere collega blijkt opeens heel sportief te zijn als zij uit haar stoel opspringt en naar de keuken snelt: de soep brandt bijna aan.
Ondertussen zwelt mijn to-do-lijstje aan. Terwijl het af zou moeten nemen. Tegen het einde van de dag ben ik 9 vergaderingen verder en is mijn lijstje met evenveel klussen uitgebreid. Ik stel mezelf gerust met de gedachte dat het morgen een rustiger vergaderdag is. Op dat moment schieten er twee afspraken mijn agenda binnen. Ik verheug me op de woensdag.
Nog heel even blik ik terug op de dag. En op het afgelopen weekend. In de hectiek van de dag ben je de Paasdagen weer snel vergeten. Alsof ze er niet geweest zijn. Net als dat optreden in het theater afgelopen zaterdag. En dat etentje vrijdagavond. En dat bezoek aan m’n schoonmoeder. Het was er allemaal niet. Wat ben ik blij dat we tegenwoordig nog met beeld met elkaar kunnen bellen. Stemt toch vrolijk :-).
