Ik heb het idee dat ik midden in een feestweek zit! En dat allemaal binnen de richtlijnen van het RIVM. Dat is best knap… Het begon vorige week al.
Ik mag een mooie opdracht doen bij een grote verzekeraar in het midden van het land. Trouw word ik daar aangemeld als bezoeker en word ik welkom geheten door een lieve dame die me inmiddels bij naam kent. Nu het kantoor weer open ging, mocht ik ook weer een dagje met de auto naar kantoor. En dan blijkt Corona toch effect te hebben: bezoekers zijn (nog) niet welkom in het pand. Heel logisch, maar in mijn geval was dat toch niet helemaal de bedoeling. Heel even zag ik de wanhoop in de ogen van de receptioniste. Vervolgens werd ik doorverwezen naar de service desk. En wat denk je: nu heb ik een personeelspas gekregen! Wat een verwennerij! Laat de Belastingdienst het maar niet horen 😀
Dezelfde grote verzekeraar bestond gisteren 300 jaar. Dat is een echte mijlpaal. En ik weet niet of het komt omdat ik nu een personeelspas heb, maar ik werd afgelopen maandag getrakteerd op een grote plak chocola :-). Nou, die corona-kilo kan er dan ook nog wel bij. Een gegeven paard kijk je immers niet in de bek.
Een andere mijlpaal: 49 jaar. Dat word ik zelf. Vandaag. En wie jarig is, trakteert! Normaal gesproken dan. En toch wilde ik iets doen voor de mensen met wie ik nauw samenwerk. Dus bedacht ik dat ik bij iedereen een gebakje ging laten bezorgen. Om dat vervolgens online gezamenlijk op te eten. Net echt.
Omdat de bezorgkosten voor een gebakje niet in verhouding staan tot de prijs van een gebakje zelf, heb ik iedereen gevraagd zelf even naar de bakker te lopen. Ook goed voor de broodnodig dagelijkse beweging. Mocht iedereen mij een tikkie sturen. Het gebak was heerlijk! De teams-sessie was gezellig. De tikkies moeten nog komen 🙂
Buiten schijnt de zon. Een echte feestweek. Tijd dat ik daar even van ga genieten. Dus ik trek de stekker eruit voor vandaag… Doei!